Zenbat izpi sartzen dira botila batean? Zenbat espiritu ari daitezke dantzan orratz baten puntan? Zer islatzen du ispilu batek beste baten aurrean?... basamortuak baino hondar-ale gehiago, ozeanoak baino ur-tanta gehiago, guk irudika genezakeena baino handiagoa eta sakonagoa… amaigabeko bide horietan barna hedatzen da Bach-en musika. Neurriak alferrikakoak diren lekuan, denborari bizitzaren orduak arautzeko baimenik ematen ez zaion leku horrexetan, aditzen da Bach-en musika amaigabea.
Bach-en musika entzunez galtzen dira mugak eta betierekotasunaren muina iristen da. Ez dago azalpen errazik baina, egia dena zera da, “musikari-poeta” honek (hala esan izan zaio) bere eskuaz ukitu zuela denboraren mamia, eta musikara ekarri zuela. Irudi lezake haren musika betidanik izan dela hor, sakonenetik sortu dela, eta inoiz ez dela amaituko. Bach-en musika ez da Bach-ena, gurea ere bada, bertan aurkitzen baitugu amaigabearen edertasun ezkutua.
Musika: Johann Sebastian Bach
Testuak Fernando Palacios
Zuzendaria: Joachim Harder
Sopranoa: Arantza Irañeta
Kontalariak: Fernando Palacios - Ana Hernández
Nafarroako Orkestra Sinfonikoa
Iruñeko Ganbara Korua